O Salvator Sobral κέρδισε την Eurovision με το πιο τρυφερό τραγούδι ever

Είναι 02.50 το βράδυ και παρακολουθώ στο you tube τη Συνέντευξη Τύπου του νικητή της Eurovision, Salvador Sobral.

Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι fan του θεσμού, παρόλο που τη μουσική την λατρεύω. Μέχρι σήμερα δεν ήξερα με ποιο τραγούδι θα διαγωνιζόταν η Κύπρος, ούτε η Ελλάδα, ένω μόλις χθες έμαθα ποιοι θα ήταν οι εκπρόσωποι μας. Δηλώνω τηλεοπτικά "απούσα" από τους δύο ημιτελικούς και κάποιος θα σκεφτεί για ποιον λόγο κάθομαι και γράφω.

Ο λόγος είναι απλός. Όταν ξεκίνησε το τραγούδι της Πορτογαλίας, έτυχε να περνάω μπροστά από την τηλεόραση που παρακολουθούσαν τα παιδιά μου και ειλικρινά έμεινα εκεί μέχρι να τελειώσει. Αυτό που ένιωθα ήταν μια βαθιά συγκίνηση, γιατί συνειδητοποιούσα ότι όντως υπάρχουν άνθρωποι "πεφταστέρια". Είναι αυτοί που εκπέμπουν μια λεπτότητα ψυχής μοναδική, που η εξωτερική τους εμφάνιση ίσως να μην τραβήξει ποτέ την προσοχή σου, αλλά ακόμα και ο τρόπος που θα προφέρουν κάποιες λέξεις έχει έναν απίστευτο ερωτισμό.

Η οξύτητα του πνεύματος τους είναι ευδιάκριτη από το πρώτο δευτερόλεπτο και σου προκαλεί το ενδιαφέρον να δεις τι υπάρχει πίσω από την εικόνα, όσο βέβαια μπορείς να αντιληφθείς. Αυτός ήταν και ο λόγος που έμεινα ξύπνια, παρά τη νύστα μου, για να παρακολουθήσω τη συνέντευξη τύπου και να διαπιστώσω αν θα επιβεβαιωνόταν η εντύπωση που πρωτοδημιουργήθηκε μέσα μου. Περιέργεια;  Δεν ξέρω...

Ο Salvador Sobral, ένας αντισυμβατικός χαρακτήρας -από αυτούς που μου αρέσουν- ξεφεύγει από τους τύπους, ενώ ταυτόχρονα φαίνεται να έχει άποψη και να την υποστηρίζει με τόση αυθεντικότητα που δεν σου αφήνει περιθώριο να την αμφισβητήσεις. «Δεν φτιάχνω μουσική για να παίζεται σε ραδιοφωνικούς σταθμούς. Η μουσική είναι συναίσθημα», δηλώνει μεταξύ άλλων και συμφωνώ απόλυτα.

"Ποιοι όμως είναι αυτοί που μπορούν να συντονίσουν «τις υψηλότερες συχνότητες» τους", αναρωτιέμαι. "Λογικά αυτοί που έχουν τις ίδιες ευαισθησίες", απαντώ στον εαυτό μου.

Και ο συγκεκριμένος φαίνεται άνθρωπος με ευαισθησίες, αυθεντικός, με έξυπνες και προσγειωμένες απαντήσεις, χωρίς την ανάγκη να εντυπωσιάσει, παρά μόνο να είναι ο εαυτός του. Ο τρόπος που αυτοσαρκάζεται, εφευρετικότατος και σε ανύποπτο χρόνο, αλλά και η αμηχανία του, δεν τον μετατρέπει σε κάτι άλλο, ξένο.

Μέσα σε έναν κόσμο που "τα μεγάλα", τα φαντασμαγορικά, τα τρανταχτά και τα δήθεν γίνονται στόχος της ματαιοδοξίας μας, είναι αυτή η απλότητα που μιλάει κατευθείαν στη καρδιά σου και δεν μπορείς να την προσπεράσεις. Αυτή που θα σε κρατήσει ξύπνιο μέχρι πολύ αργά για να γράψεις, αυτή που θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης, αυτή που θα γίνει αιτία να ασχοληθείς με κάποια περίπτωση, αυτή που θα θαυμάσεις και θα σε γεμίσει αισιοδοξία.

 
“O meu coração amar pelos dois” λοιπόν, που σημαίνει “η καρδιά μου μπορεί να αγαπήσει και για τους δυο μας” και σίγουρα η δική μας καρδιά μπορεί να αγαπήσει τον ίδιο και τη μουσική του!

Εβελίνα