Focus on the good - Καθένας ασκεί πάνω μας τη δύναμη που του επιτρέπουμε

Τις τελευταίες ημέρες, οι δυσάρεστες ειδήσεις διαδέχονται η μία την άλλη… Το καζάνι στη Συρία που δεν λέει να κοπάσει, με τον άμαχο πληθυσμό (εκτός από του στόχους) να εξοντώνεται στην κυριολεξία, η δολοφονία του φιλήσυχου ζευγαριού στον Στρόβολο δίχως λόγο και αιτία, ο θάνατος του 28χρονου Σουηδού μουσικού παραγωγού Tim Bergling, γνωστός ως Avicci…

Μία θλίψη είναι αδύνατον να μην σε πιάσει, εκτός αν είσαι αναίσθητος!

Σήμερα το πρωί λοιπόν, χτύπησα στο you tube να δω για εκατομμυριοστή φορά το αγαπημένο μου τραγούδι της Nina Simone “Feeling Good” που ο ίδιος είχε διασκευάσει. Με αφορμή αυτό, χιλιάδες σκέψεις ξεχύθηκαν στο μυαλό μου!

Όντως… επιλέγουμε αυτά που μας κάνουν να αισθανόμαστε καλά, χωρίς να μας ενδιαφέρει τι θα πει ο γείτονας, ο περιπτεράς, ο γνωστός του γνωστού ή ακόμα και κάποιο άτομο που δεν μας έχει δει ποτέ, δεν μας έχει γνωρίσει ποτέ… ούτε καν ξέρει το τηλέφωνο μας!

Δεν ασχολούμαστε με όσους νομίζουν ότι μας γνωρίζουν καλύτερα από ότι γνωρίζουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας, όσους προσπαθούν να πείσουν άλλους ότι είμαστε κάτι που δεν είμαστε, ή που δεν έχουν το θάρρος να παραδεχτούν τις αδυναμίες τις δικές τους και απλώς ψάχνουν άλλοθι.

Δεν σχολιάζουμε αυτά που έχουν οι άλλοι και δεν έχουμε εμείς… Πάντα θα υπάρχει κάποιος με περισσότερα και καλύτερα… το μόνο που καταφέρνουμε είναι να γινόμαστε δυστυχισμένοι και να μην μπορούμε να εστιάσουμε στα δώρα της δικής μας ζωής.

Ασχολούμαστε με τους ανθρώπους που μας αγαπούν, που μας κάνουν να χαμογελάμε, αυτούς που μπορούν να μετατρέψουν μια μικρή, ανούσια στιγμή σε αξέχαστη, αυτούς που έχουν το θάρρος να παραδεχτούν πρώτα τα λάθη τα δικά τους, πριν πεταχτούν μέχρι τον διπλανό τους.

Να είμαστε ευτυχισμένοι για εμάς, όχι για να το μοστράρουμε στον απέναντι, διαφορετικά χάνουμε και τη στιγμή και την ουσία. Δεν λέω ότι είναι κατακριτέο να παραδεχόμαστε τη χαρά μας και να αναγνωρίζουμε τα δώρα μας, ίσα ίσα… το να μεταδίδουμε τη θετική μας ενέργεια και να μπορούμε να μοιράσουμε απλόχερα ένα χαμόγελο και όχι μία κατηγορία, είναι τόσο επιθυμητό και αναγκαίο!

Δεν ωραιοποιώ καταστάσεις, ούτε νιώθω την ανάγκη να σχηματίσω την εικόνα της τέλειας μαμάς, συζύγου, ανθρώπου γενικότερα κ.λ.π. Απέχω χιλιόμετρα!

Και όταν μερικές φορές με ρωτάνε «πώς μπορείς πάντα να είσαι έτσι και να κρατάς αυτή τη θετική στάση;», η απάντηση είναι απλή… Δεν είμαι πάντα έτσι! Νευριάζω, θυμώνω, κλαίω, φωνάζω, κουράζομαι, εξοργίζομαι, όμως… όταν αντιληφθώ από που προέρχονται όλα αυτά τα συναισθήματα και συγκεκριμένα από ποιον, τότε γνωρίζω αυτόματα αν αξίζει ή όχι και η διάθεση μου αλλάζει!

Γιατί αν προέρχονται από ανθρώπους που δεν με ενδιαφέρουν, “I don’t give a shit!”… 

Αν πάλι από αυτούς που αγαπώ, θα το συζητήσω, θα τους συγχωρήσω, θα με συγχωρήσουν και θα προχωρήσουμε μαζί, χωρίς να έχει αλλάξει το οτιδήποτε!

Καθένας ασκεί πάνω μας τη δύναμη που εμείς του επιτρέπουμε.

Επειδή λοιπόν η ζωή είναι πολύ σύντομη και πολύτιμη, ας φροντίσουμε να μην τη σπαταλάμε σε καταστάσεις και συναισθήματα που μας βαραίνουν.

Και τέλος, είμαστε παρόντες, ακούμε και καταλαβαίνουμε από λόγια μέχρι ουσιαστικές ανάγκες του διπλανού μας. Βοηθάμε. Και ναι, δεν είναι κακό να είμαστε ευγνόμωνες για αυτά που έχουμε και να ενισχύουμε ψυχικά και υλικά τους ανθρώπους που στη δεδομένη στιγμή χρειάζονται ένα χέρι.

Ας τα λέμε κι ας τα ακούμε. Άλλωστε ο Καζαντζάκης στον Καπετάν Μιχάλη έγραψε "Αν δε δει ο Θεός χέρι ανθρώπου, δε βάζει μήτε κι αυτός το δικό του".

Ας βλέπουμε την κάθε μέρα σαν μία νέα αρχή, όχι στη θεωρία αλλά στην πράξη!

Ας εκτιμήσουμε τα δώρα και τις ευλογίες μας!

Focus on the good… and you’ll feel good!

Σας το αφιερώνω…

Με πολλή αγάπη!

xxx και καλό μας Σαββατοκύριακο!

Evelina