Και ξυπνάς μία μέρα στα 37...

Και ξυπνάς μία μέρα στα 37… 

Όχι… δεν με έχει πιάσει κρίση ηλικίας, ούτε νιώθω την ανάγκη να δηλώσω μικρότερη. Είμαι από τους ανθρώπους που θεωρώ ότι ο χρόνος είναι δώρο και ευλογία, είμαι από τις γυναίκες που πρεσβεύω ότι η ζωή δεν τελειώνει μετά τα 50 και που έχω τολμήσει να ονειρευτώ, πως θα ήθελα να είναι η καθημερινότητα μου σε 20 χρόνια από τώρα. 

Ίσως να μη διαθέτω τη σοφία μιας “γριάς κουκουβάγιας”, όπως λέει και η αρχισυντάκτρια, αλλά είναι σίγουρο ότι κάποια πράγματα τα βλέπω πολύ διαφορετικά από ότι τα έβλεπα 15 χρόνια πριν.

Στην δεκαετία των 20plus, η οπτική με την οποία αντιμετωπίζεις τον κόσμο περιέχει ακόμα κατάλοιπα εφηβικής αφέλειας.

Φίλες, φίλοι, έξοδοι, διακοπές και ενδεχομένως ένας έρωτας που σου παίρνει το μυαλό και νομίζεις ότι όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω του.

Όσο και να λιώνεις, όσο και να τον θέλεις, τοποθετείς στον θρόνο τη γυναικεία σου φύση και σκέφτεσαι απλά αλλά πολύ ειλικρινά, ότι αυτός είναι ο ρόλος του αρσενικού… ΚΥΝΗΓΟΣ.

Η γυναίκα δεν κυνηγάει ΠΟΤΕ! Ένας κανόνας απαράβατος που αν τον εμπεδώσεις εκείνη τη χρονική στιγμή, θα σε συνοδεύει για μία ολόκληρη ζωή.

Δεν είναι θέμα εγωισμού, είναι θέμα ρόλων! Τελεία και παύλα.

Οι σπουδές στο πανεπιστήμιο φυσικά και λειτουργούν ως ανασταλτικός παράγοντας για να βγεις στην αγορά εργασίας. Αυτή τουλάχιστον είναι η καλύτερη δικαιολογία που μπορείς να προφασιστείς, για να παρατείνεις «την περίοδο χάριτος».

Στα 35plus, έχεις αναθεωρήσει αρκετά.

Πρώτον, έχεις μάθει να θέτεις προτεραιότητες και να τις υπερασπίζεσαι πολύ συνειδητά και πολύ συνειδητοποιημένα.

Δεύτερον, αν είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, αντιλαμβάνεσαι τις αδυναμίες σου, αλλά και τους λόγους που σε οδηγούν σε συγκεκριμένες αντιδράσεις. Με λίγα λόγια, έχεις μάθει να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου!

Τρίτον, το «θέλω» έχει περάσει προ πολλού σε δεύτερη μοίρα και το χαίρεσαι όσο τίποτα. Η αντίφαση σε όλο της το μεγαλείο!
Κάποτε, έμπαινες στο αυτοκίνητο τρεις η ώρα τα ξημερώματα, γιατί απλά ήθελες να κάνεις μία βόλτα να σε χτυπήσει ο αέρας, ενώ τώρα μία βόλτα μέχρι το διπλανό δωμάτιο που κοιμούνται τα παιδιά σου, είναι αρκετή για να «καθαρίσει» το μυαλό σου σε κλάσματα δευτερολέπτου.

Τέταρτον, οι άνθρωποι που επιλέγεις να έχεις δίπλα σου. Μεγάλο κεφάλαιο το συγκεκριμένο. Μετρημένοι στα δάχτυλα, αυτοί που έχουν δώσει εξετάσεις και αυτοί που επιτρέπεις, στην κυριολεξία, να σε καθορίζουν όπως λέει και η φίλη μου η Ανδρονίκη!

Πέμπτον, θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό αν κάνεις επαγγελματικά κάτι που αγαπάς και δεν έχει χρειαστεί να συμβιβαστείς.

Έκτον, συμβιβάζεσαι και υποχωρείς μόνο εκεί που θέλεις! Μην βιαστείτε να κρίνετε… στα συναισθηματικά αναφέρομαι!

Έβδομο, δεν έχεις ανάγκη να δείχνεις κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είσαι. Δεν μπορείς να αρέσεις σε όλους, ας είμαστε ρεαλίστριες! Αν αρέσεις κάποιο πρόβλημα σημαίνει ότι υπάρχει.

Όγδοο, νιώθεις πολύ περισσότερη αυτοπεποίθηση, γιατί απλά διαθέτεις περισσότερη εμπειρία.

Ένατο, έχεις ανακαλύψει τα όρια της υπομονής, της δοτικότητας και της επιλεκτικής βλακείας σου… Μόνο τα όρια της αγάπης δεν έχεις ανακαλύψει, γιατί δεν υπάρχουν και για αυτό ονομάζεται έτσι!

Δέκατο, εκτιμάς αφάνταστα τις ανιδιοτελείς σχέσεις και τους ανθρώπους που σου χαρίζονται ΧΩΡΙΣ να περιμένουν το παραμικρό! Σπάνιο μεν, αλλά υπάρχουν!

Και όσο περνάει ο χρόνος τόσο ενισχύεται η επιθυμία μου, τα 57 μου να με βρουν σε μία πέτρινη αγροικία σε ένα από τα χωριουδάκια της Τοσκάνης, όπου κάθε πρωί θα κάνω βόλτα με το άλογο μου ανάμεσα στους αμπελώνες, θα διαβάζω βιβλία κάτω από τεράστια κυπαρίσσια και θα μαγειρεύω για τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Ουτοπικό; Ίσως…

Κάτι που δεν θα αλλάξει όμως όσα χρόνια και αν περάσουν, είναι να ονειρεύομαι! 

Εύχομαι το ίδιο να κάνετε και εσείς!!!

XXX

Ev.

#birthday_cake2017