Let's talk about football - Κάποιες συνήθειες δεν αλλάζουν ποτέ

By Evelina Kyrasta Apr 05, 2017
Thumbnail

Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν ζω αγκαλιά με το παρελθόν. Η απάντηση είναι “όχι”…αλλά υπάρχουν στιγμές που μου αρέσει να τις θυμάμαι, γιατί είναι αυτές που σε ανύποπτο χρόνο με κάνουν να χαμογελάω, να κλαίω, ακόμα και να αυτοσαρκάζομαι σε συζητήσεις που κάνω με το «ανώτερο εσωτερικό εγώ» μου. Με λίγα λόγια, να αισθάνομαι…

Όταν λοιπόν άκουσα πρόσφατα τη μητέρα μου να μιλάει για αυτό το κοριτσάκι με τα λευκά κορδελάκια στα μαλλιά, που σχεδόν κάθε δύο Κυριακές σκαρφάλωνε στα καθίσματα του Ολυμπιακού Σταδίου και υποστήριζε με θέρμη την ομάδα του μπαμπά του, το λιγότερο που μπορούσα να κάνω ήταν να πω χιουμοριστικά και με ένοχο βλέμμα «Δεν είμαι εγώ». Και όμως…Εγώ ήμουν αυτό το ακίνδυνο ταραχοποιό στοιχείο που, από την ηλικία των πέντε, είχε άποψη για τα πάντα. Από το αν οι αποφάσεις του εκάστοτε διαιτητή ήταν σωστές, μέχρι το γιατί κάποιος έπρεπε να γίνει αλλαγή, ή αν κάτι μπορούσε να θεωρηθεί οφσάιντ, φάουλ ή άουτ. Που δεν μπορούσε να συγκρατήσει τις αντιδράσεις του - ελάττωμα που με ακολουθεί μέχρι σήμερα – και που συχνά προκαλούσε τα αυθόρμητα και καλοπροαίρετα χαμόγελα των ανθρώπων γύρω του, λόγω του ότι ήταν απόλυτα εξοικειωμένο με τον παλμό, την ορολογία και τη φύση του ποδοσφαίρου.

Κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα…Με κάποιες συνήθειες να παραμένουν ίδιες.

8 Απριλίου 2017, είναι η ημέρα που ξεκινάει το 17ο Διεθνές Τουρνουά Ακαδημιών Ποδοσφαίρου και αυτό "το κοριτσάκι" - εννοείται χωρίς τα λευκά κορδελάκια πια - θα παρακολουθήσει για χιλιοστή εκατοστή πέμπτη φορά κάποιον αγώνα. Με το ίδιο όμως ενδιαφέρον και την ίδια αγάπη.

Μόνο που αυτός δεν θα εξελιχθεί σε κάποιο μεγάλο στάδιο, αλλά στα δημοτικά γήπεδα της Αγίας Νάπας και πρωταγωνιστές δεν θα είναι επαγγελματίες παίκτες, αλλά παιδιά. Παιδιά από μικρότερες αλλά και μεγαλύτερες ηλικίες, παιδιά με όνειρο να φτάσουν μια μέρα τα ινδάλματα τους, αλλά και παιδιά που το κάνουν καθαρά για χόμπι, παιδιά που ικανοποιούνται με την ιδέα μιας νίκης αλλά και παιδιά περισσότερο απαιτητικά. Όλα όμως δεν παύουν να είναι παιδιά, που αν τα αφήναμε χωρίς την πίεση και τις κουραστικές μας συμβουλές, θα λάμβαναν την ίδια ικανοποίηση, χαρά και πληρότητα μέσα από τον αθλητισμό.

Θα μάθαιναν να απολαμβάνουν στιγμές αθωότητας, που κάποια στιγμή θα μοιάζουν τόσο μακρινές και θα συνειδητοποιούσαν αλήθειες που θα ήταν σημαντικές για εκείνα…Όχι για εμάς. Γιατί ας είμαστε ειλικρινείς…Αρκετοί γονείς που τα παιδιά τους ασχολούνται με το συγκεκριμένο άθλημα, έχουν την πεποίθηση και ενδεχομένως την κρυφή ελπίδα και πόθο, να τα δουν κάποια στιγμή να αγωνίζονται σε επαγγελματικό επίπεδο. Μέχρι εδώ δεν υπάρχει κάτι μεμπτό, άσχετα αν τις περισσότερες φορές η αντικειμενικότητα είναι κάτι που απουσιάζει.

Το κακό ξεκινάει όταν τα δικά μας όνειρα φορτώνονται στις δικές τους πλάτες, όταν τις δικές μας ανεκπλήρωτες επιθυμίες προσπαθούμε να τις ταυτίσουμε με τους δικούς τους στόχους, όταν σε μια αποτυχία κάνουμε σα να έχει έρθει το τέλος του κόσμου και τέλος, όταν το γήπεδο θεωρείται μονόδρομος προκειμένου να κερδίσουν την αναγνώριση και την επιβράβευση μας. Οδυνηρό, σκληρό και άδικο, γιατί τα παιδιά αντιλαμβάνονται την αγωνία μας και την κάνουν δική τους σε μια ηλικία που δεν μπορούν να διαχειριστούν το άγχος τους, ενώ ταυτόχρονα μπαίνουν από νωρίς σε μια διαδικασία αυτοεπιβεβαίωσης.

Στα δικά τους αυτιά το «δεν πειράζει» ηχεί ως «πειράζει», το «μην στενοχωριέσαι» ως «αξίζει να στενοχωρηθείς» και το «μην το σκέφτεσαι, τώρα τελείωσε» ως «έπρεπε να είχατε αγωνιστεί λίγο καλύτερα»…Ξέρετε γιατί; Πολύ απλά επειδή αυτά που τους λέμε, συνήθως δεν τα εννοούμε…Δεν τα λέμε από καρδιάς…Δεν είμαστε ειλικρινείς να παραδεχτούμε ότι η αποτυχία, τις πλείστες φορές, πειράζει πρώτα από όλους εμάς τους ίδιους και αυτό έχει αντίκτυπο τόσο στον τόνο της φωνής μας, όσο και στον τρόπο με τον οποίο θα τα κοιτάξουμε.

Είναι πολύ πιο έντιμο λοιπόν, να τους «επιτρέψουμε» να ζήσουν την ανέμελη παιδική τους ηλικία χωρίς ίχνος πίεσης. Να δημιουργήσουν το δικό τους παρόν, που σε λίγα χρόνια θα είναι παρελθόν, αλλά ένα παρελθόν που στις ανύποπτες δικές τους στιγμές, θα τα κάνει να χαμογελούν.

Καλή επιτυχία και προπάντων καλή διασκέδαση σε όλους,

Εβελίνα
 

On Instagram @kyrastev