Το μεγάλο λάθος που κάνεις στην αρχή του χωρισμού και αδυνατείς να τον ξεπεράσεις

Μόλις χώρισες. Βρίσκεσαι ακόμα στο πρώτο σοκ, περνάς το στάδιο της άρνησης και νιώθεις πως… θα το αντέξεις κι αυτό. Τηλεφωνείς σε φίλους, κανονίζεις εξόδους και πείθεις τον εαυτό σου πως όλα είναι καλά κι εσύ ακόμα καλύτερα. Πού είναι το λάθος;

Αν και οι περισσότερες γυναίκες έχουν την τάση να μην αντιμετωπίζουν ψύχραιμα έναν χωρισμό, υπάρχουν και κάποιες άλλες –φαινομενικά πιο δυναμικές- που αποφασίζουν να χειριστούν εντελώς διαφορετικά την κατάσταση. Συνήθως, με έναν τρόπο πολύ λάθος.

Ποιος είναι αυτός; Η άρνηση να «ρευστοποιήσουν» τα συναισθήματά τους, φορώντας τη μάσκα του δυνατού. Χαρακτηριστικό της κατηγορίας αυτής είναι η προσπάθεια να πείσουν τον εαυτό τους πως είναι καλά, ενώ στην πραγματικότητα αισθάνονται να καταρρέει όλους τους ο κόσμους. Η συμπεριφορά αυτή επιβάλλει την απαγόρευση της εξωτερίκευσης των συναισθημάτων στην προσπάθεια να υποκριθούν πως τα συναισθήματα αυτά δεν υπάρχουν καν. Με άλλα λόγια, οι γυναίκες αυτές αρνούνται να κλάψουν! 

Θεωρώντας τα δάκρυα ένδειξης αδυναμίας, επιβάλλουν στον εαυτό τους να φανούν αξιοπρεπείς, δυνατές (και πολλά άλλα παρόμοιας σημασίας επίθετα) αγνοώντας πως η θλίψη που αισθάνονται θα βρει τρόπο να εκτονωθεί μέσω ενός τεράστιου ξεσπάσματος ή ακόμα και ψυχοσωματικών προβλημάτων.

Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, αυτή είναι μια εξαιρετικά λανθασμένη τακτική, καθώς μας εμποδίζει να βγάλουμε προς τα έξω όσα νιώθουμε και εντέλει να ηρεμήσουμε και να ξεπεράσουμε τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Δεν λέμε, φυσικά, να φτάσουμε στο άλλο άκρο, μα να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να εκφράσουμε την απογοήτευση, τη θλίψη και την αδυναμία μας. 
Με τον τρόπο αυτό βοηθάμε εμάς τις ίδιες να νιώσουμε την ανακούφιση που είναι απαραίτητη για την ψυχική μας ανάταση και δεν επιτρέπουμε να μας ασκηθεί η παραμικρή πίεση.

Τώρα ξέρεις τι (δεν) πρέπει να κάνεις την επόμενη φορά θα νιώσεις τόσο λυπημένη…