Μένουμε σπίτι!

By Evelina Kyrasta Mar 17, 2020

Με την ευχή οι μέρες που θα ακολουθήσουν να είναι καλύτερες από τις προηγούμενες, ξεκινάνε νομίζω τα πρωινά όλων μας.

Είτε ως μονάδες, είτε ως ομάδες σίγουρα βιώνουμε πρωτόγνωρες συνθήκες και καταστάσεις, που μέχρι τώρα μόνο σε ταινία επιστημονικής φαντασίας θεωρούσαμε ως πιθανό σενάριο.

Βρισκόμαστε στο πρώτο τρίμηνο του 2020 και η έναρξη της νέας δεκαετίας έχει ήδη στιγματιστεί από μία λέξη που ελάχιστα θα θέλουμε να θυμόμαστε.

Κορονοϊός, κοροναϊός, COVID-19, SARS-CoV-2.

Χιλιάδες άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, πολλοί περισσότεροι έχουν νοσήσει, σχολεία έχουν κλείσει, μεγάλα αθλητικά γεγονότα έχουν αναβληθεί, καμπάνιες παροτρύνουν τον κόσμο να μείνει στο σπίτι, κάποιοι βγαίνουν στα μπαλκόνια για να τραγουδήσουν, να χορέψουν, να ειδωθούν με τους απέναντι, να αισθανθούν λίγη συντροφικότητα, να δώσουν κουράγιο ο ένας στον άλλον, να χειροκροτήσουν όσους εργάζονται στον τομέα της υγείας, προσφέροντας με αυταπάρνηση τις υπηρεσίες τους.

Τα γεγονότα μέχρι εδώ, λίγο πολύ όλοι τα γνωρίζουμε…

Αυτό που κανένας δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα, είναι πόσο θα κρατήσει.

Γυρίζουμε, λοιπόν, τον χρόνο υπέρ μας και κερδίζουμε όλα εκείνα, που οι φρενήρεις ρυθμοί της καθημερινότητας μας έχουν στερήσει.

Μένουμε σπίτι, ενημερωνόμαστε, απολαμβάνουμε τα παιχνίδια με τα παιδιά μας, από μπάσκετ (στην αυλή) μέχρι χαρτιά και επιτραπέζια, ζωγραφίζουμε, συζητάμε, κοιμόμαστε πιο αργά, ξυπνάμε πιο αργά, μαγειρεύουμε, μαγειρεύουμε περισσότερο (best part αν με ρωτάτε), μοιραζόμαστε συνταγές μέσα από τα Social, τρώμε χωρίς άγχος να προλάβουμε τις όποιες εξωσχολικές δραστηριότητες, διαβάζουμε ένα βιβλίο που ενδεχομένως κάποια στιγμή αφήσαμε στην άκρη λόγω κούρασης, χαλαρώνουμε, ακούμε μουσική, γυμναζόμαστε, χορεύουμε, ενδιαφερόμαστε για τα ηλικιωμένα άτομα της οικογένειας - ένα τηλέφωνο ή ένα Facetime δεν είναι κακή ιδέα - και κυρίως… λέμε “σ΄αγαπώ”!

Δεν ωραιοποιώ καταστάσεις, είμαι όμως της άποψης ότι κάθε άνθρωπος επιλέγει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τα πράγματα.

Στο χέρι του είναι αν θα δει ένα ποτήρι μισοάδειο, μισογεμάτο, ή αν απλά θα εστιάσει στο γεγονός ότι μέσα υπάρχει νερό σε περίπτωση που διψάσει, αν θα μουρμουρήσει επειδή βαριέται την κλεισούρα ή αν θα την απολαύσει, αν θα σεβαστεί τον εαυτό του και τους γύρω του, λειτουργώντας υπεύθυνα και ακολουθώντας κατευθυντήριες, ή αν θα το παίξει επαναστάτης χωρίς αιτία, γιατί όλοι του φαίνονται υπερβολικοί.

Αυτή τη στιγμή μας δίνεται μία πολύ μεγάλη ευκαιρία… να αλλάξουμε τρόπο σκέψης, νοοτροπία, να γίνουμε πιο ουσιαστικοί, πιο ανθρώπινοι, πιο «εσωτερικοί», να μάθουμε να απολαμβάνουμε, να χαιρόμαστε αληθινά, να αποκτήσουμε ουσία ακόμα και στο βλέμμα.

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί “παράδοξη ευλογία”.

Ποτέ άλλοτε δεν είχε τύχει ολόκληρη η ανθρωπότητα να σταματήσει ταυτόχρονα τον ακράτητο καλπασμό της, να κάνει ένα απρόσμενο διάλειμμα -έστω και αναγκαστικό- από το ποδοβολητό της πάνω σε τούτο τον πλανήτη, να αναλογιστεί τί μπορεί να κάνει καλύτερα, είτε αυτό λέγεται λιγότερη αναλγησία και περισσότερη αγάπη, είτε περισσότερη βαρύτητα στην ουσία και όχι μόνο στην εικόνα, είτε φροντίδα για όσους τη χρειάζονται από τώρα και για πάντα, χωρίς εγωισμούς και μοναχικές κούρσες.

Δεν θα έχουν όλες οι γενιές αυτήν την ευκαιρία...