Παιδικοί φίλοι VS φιλίες «ενηλικίωσης»: Πόσες ώρες χρειαζόμαστε για να θεωρήσουμε κάποιον φίλο μας;

Η μοναξιά είναι ένα συναίσθημα που επηρεάζει αρνητικά την ψυχολογία εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τον κόσμο. Δυστυχώς, μετά την ενηλικίωση τίποτα δεν είναι το ίδιο όσον αφορά στην ευκολία την κοινωνικοποίησης η οποία χαρακτηρίζει τα παιδιά.

Οι επιστήμονες δεν χάνουν ευκαιρία να τονίζουν τη σημασία της φιλίας για την καλή ψυχική και σωματική υγεία του ανθρώπου, με νέα έρευνα που έλαβε χώρα στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας να παρουσιάζει το χρονοδιάγραμμα μιας φιλίας ενηλίκων με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο. 

Πόσες ώρες νομίζεις πως χρειάζεται ένας ενήλικας για να θεωρήσει κάποιον φίλο του;

Βάσει τον αποτελεσμάτων, δύο άνθρωποι χρειάζεται να περάσουν 90 ώρες μαζί ώστε να θεωρηθούν φίλοι και 200 μέχρι να γίνουν αυτό που λέμε «κολλητοί».

Κάτι που δεν συμβαίνει στην περίπτωση των παιδιών, για τα οποία όταν η απάντηση στην ερώτηση «θέλεις να γίνουμε φίλοι;» είναι θετική, αυτόματα γεννιέται μια ανιδιοτελής φιλική σχέση. Αυτός είναι και ο λόγος που τα παιδιά δεν έρχονται συχνά αντιμέτωπα με συναισθήματα έντονης μοναξιάς, όπως συμβαίνει στους ανθρώπους μεγαλώνοντας. 

Όπως έχει αποδειχθεί σε βρετανικές έρευνες, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι στη Βρετανία βιώνουν έντονη μοναξιά πολύ συχνά ή… μόνιμα. Οι περισσότεροι εξ’ αυτών δυσκολεύονται ακόμη και να το παραδεχτούν.

Πράγμα τρομερά ψυχοφθόρο και επιβλαβές για την υγεία. Δεν είναι τυχαίο που οι πραγματικές φιλίες συνδέονται άμεσα με την καλή υγεία, την ευεξία και την ευτυχία. 

«Συνήθως η βάση μιας φιλίας είναι μια κοινή εμπειρία. Οι κοινές εμπειρίες είναι πολλές στα νεανικά χρόνια, αλλά όταν περάσουν αυτά τα χρόνια, καμιά φορά ξεχνάμε πως για τη δημιουργία μιας φιλίας αρκεί ένα κοινό ενδιαφέρον ή πάθος. Μια λύση είναι να ξεκινά κανείς ένα μάθημα ή σεμινάριο πάνω σε κάτι που τον ενδιαφέρει, και αυτό είναι ένα καλό πρώτο βήμα για γνωριμίες και φίλους», δηλώνει η ψυχολόγος Linda Blair και δεν έχουμε τον παραμικρό λόγο να την αμφισβητήσουμε.

Δεν χρειάζεται να πούμε πόσο όμορφο είναι οι παιδικές μας φιλίες να μας ακολουθούν και στην ενήλικη ζωή μας, σωστά;