Το γράμμα μιας μαμάς συγκινεί και γίνεται Viral «Αυτόματα, παίρνω το παιδί στην αγκαλιά και στρίβω»

Εγώ ξύπνησα και αγκάλιασα το δικό μου παιδί... Εσύ όμως;

Ένα γράμμα που έχει ήδη γίνει Viral, μια μαμά προσπαθεί να μπει στη θέση μιας άλλης μαμάς, που είδε το μωράκι της να χάνεται, που ίσως να έσβησε μέσα στα χέρια της, που ίσως το έστειλε διακοπές στον παππού και στη γιαγιά για να περάσουν μερικές ημέρες ξεγνοιασιάς και τώρα το ψάχνει, που ίσως να το άφησε στη μητέρα της για να πάει στη δουλειά.

Μια μανούλα προσπαθεί να κάνει αυτό το δυσάρεστο νοητικό ταξίδι, και συγκινεί όποιον το διαβάσει.

Μια μανούλα που απλά έκφρασε αυτά που σκέφτεται μετά το άκουσα της τραγωδίας. Πόσο την καταλαβαίνω. Πόσο σκληρά μπορεί να παλεύει μέσα της η κάθε μαμά.

Σκέφτεται πόσο μόνη μπορεί να νοιώθει αυτή η μαμά που έχασε όλο την κόσμο, την ελπίδα της, την ίδια της τη ζωή!

Πενθεί για το παιδί που έχασε, σαν να ήταν δικό της!

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ποια είδη ανάγκης χρειάζονται - Πώς και πού βοηθούμε

Μια άλλη, θλιμμένη μάνα, που αυτές τις μέρες δεν αντέχει άλλο με όλα όσα συμβαίνουν γύρω της και που κλαίει εδώ και δύο μέρες βουβά και αθόρυβα σαν να έχασε το δικό της σπλάχνο!

Διαβάστε αυτούσιο το γράμμα πιο κάτω:

"Διάβασα το άρθρο για τις μανούλες που βρέθηκαν καμένες, να κρατάνε σφιχτά το παιδάκι τους στην αγκαλιά τους. Έβαλα τον εαυτό μου να κάνει ένα δυσάρεστο νοητικό ταξίδι στον τόπο της τραγωδίας.

Με φαντάστηκα να παίζω χαρούμενη με το παιδάκι μου και ξαφνικά να βλέπω φωτιές να έρχονται κατά πάνω μου. Αυτόματα, παίρνω το παιδί στην αγκαλιά και στρίβω προς την άλλη κατεύθυνση. Τρόμος ! Κι από ΄κει έρχονται φωτιές. Στρίβω δεξιά, αλλά ...τρόμος, Κι από ΄κει έρχονται φωτιές.

Νοιώθω το τέλος να πλησιάζει.

Δεν υπάρχει έξοδος, δεν υπάρχει διαφυγή, δεν υπάρχει λύτρωση.

Ο θάνατος θα έρθει. Τουλάχιστον ας με βρει αγκαλιά με ό,τι αγαπώ περισσότερο.

Δεν με νοιάζει καθόλου για τη ζωή μου. Η καρδιά μου σκίζεται σε χίλια κομμάτια, που μαζί μου θα χαθεί η ψυχή μου, ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ! ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ! Βοήθεια, ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!

Δεν άντεξα να φαντάζομαι άλλο τη σκηνή. Έλιωσα μόνο στη σκέψη.

ΔΑΚΡΥΣΑ. Μετά έκλαψα, Έκλαψα πολύ.

Αγκάλιασα ασυναίσθητα σφιχτά το παιδί μου -ίσως το κάνατε κι εσείς- και του ζήτησα να προσευχηθούμε για τα αθώα θύματα της ανοργανωσιάς του κράτους μας. Κάποια αγγελούδια ακόμη προστέθηκαν στα τόσα και τόσα αγγελούδια του ουρανού.

Αιωνία η μνήμη τους"