Η Μαρία Μενούνος μιλάει ανοιχτά για τη μάχη που δίνει η μητέρα της με τον καρκίνο
Aug 29, 2018
Η Μαρία Μενούνος έχει μιλήσει ανοιχτά τόσο για το δικό της πρόβλημα υγείας, όσο και για αυτό της μητέρας της, Λίτσας που προηγήθηκε.
Και οι δύο γυναίκες ήρθαν αντιμέτωπες με το πολύμορφο γλοιοβλάστωμα, τον πιο κοινό και πιο επιθετικό τύπο πρωτογενούς εγκεφαλικού όγκου στους ανθρώπους. Με αφορμή εκείνη την πρώτη ημέρα που έμαθε πως η μητέρα της ήρθε αντιμέτωπη με τη σοβαρή μάχη που έπρεπε να δώσει, η Μαρία Μενούνος έγραψε ένα μακροσκελές μήνυμα όπου μιλάει ανοιχτά για όσα βίωσαν και βιώνουν και για τις στιγμές που λυγίζει κανείς και απελπίζεται.
Το κείμενο της Μαρίας Μενούνος:
«Πριν από δύο χρόνια σαν σήμερα, πήρα ένα τηλεφώνημα από τον πατέρα μου, ο οποίος σε κατάσταση υστερίας μου έλεγε ότι η μαμά μου είχε όγκο στον εγκέφαλο και έπρεπε να μεταφερθεί με ελικόπτερο επείγον σε μεγαλύτερο νοσοκομείο. Θα έφευγα για Λονδίνο εκείνο το βράδυ για να πάρω συνέντευξη από τη Renee Zellweger για λογαριασμό του E news. Εκείνη τη μέρα οι ζωές όλων μας άλλαξαν. Αντί για τη συνέντευξη, φυσικά κι εγώ πέταξα επείγον σπίτι για να είμαι στο πλευρό της μαμάς μου.
Συχνά κοιτάω τις φωτογραφίες που έχω στο κινητό μου γιατί αντανακλούν αυτή τη δραστική αλλαγή. Έχω φωτογραφίες από πριν που χαμογελάω και είμαι ξέγνοιαστη. Και σε μία στιγμή οι ζωές μας πήραν μία συντριπτική στροφή. Η μαμά μου, όπως και πολλές άλλες, παλεύουν ηρωικά καθημερινά με αυτή την ασθένεια. Γλοιοβλάστωμα… Το έκανα αποστολή μου να βοηθήσω τη μαμά μου να νικήσει. Οι πρώτες μέρες ήταν σκοτεινές και γεμάτες με τρόμο. Κοιτούσα άλλους που ήξερα ότι τα είχαν καταφέρει εδώ και δύο χρόνια αλλά ήμουν τρομοκρατημένη. Θα μπορούσε να γίνει σαν αυτούς; Και εδώ είμαστε… Θέλω ωστόσο να είμαι προσεκτική για να μη δώσω μια λάθος εικόνα…
Εμείς επιλέξαμε να σταθούμε μόνο στα καλά. Ο όγκος της συρρικνώνεται μηνιαία ή παραμένει σταθερός. Η ψυχολογία της είναι μια χαρά. Καμιά φορά δεν αντιλαμβάνεσαι ότι της συνέβη όλο αυτό όταν την κοιτάς. Παρόλα αυτά είναι δύσκολο. Κουβαλάει ένα μηχάνημα στην πλάτη της καθημερινά με ηλεκτρόδια που μεταφέρει τη θεραπεία στο κεφάλι της. Δόξα τω Θεώ η χημειοθεραπεία τελείωσε γιατί το περισσότερο που μπορείς να κάνεις είναι δύο χρόνια. Αλλά αυτό έρχεται με βαριές παράπλευρες παρενέργειες. Μπορεί να έχει στιγμές ενέργειας, όπως στο γάμο ενός ξάδερφου που χόρεψε πολύ. Αυτές είναι οι στιγμές που κρατάμε. Αλλά υπάρχουν και γνωστικά ελλείμματα.
Ορκίζομαι στο Θεό δεν ήθελα να μαγειρεύει ή να κάνει δουλειές πια γιατί κυριολεκτικά δε μπορούσε να τα κάνει. Δε μπορεί να συγκεντρωθεί και καίει τα φαγητά και κάνει λάθη με μηχανήματα που υπό κανονικές συνθήκες δε θα έκανε. Καμιά φορά παίρνει από φαστφουντάδικα τις παραγγελίες άλλων (Συγνώμη αν καμιά φορά έχει πάρει τη δική σου!), χωρίς καν να το καταλάβει. Η βραχεία μνήμη της δεν είναι καλή. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αντιλήφθηκα ότι ήθελα να γράψω αυτό όταν τελείωσα ένα post για το Instagram αυτή τη βδομάδα. Η Alyssa, η κολλητή μου και ένας άγγελος, πέταξε με τη μαμά στο Λος Άντζελες τελευταία στιγμή αυτό το Σαββατοκύριακο. Όλοι ήμασταν στην πισίνα κι εγώ τραβούσα βίντεο τη μαμά μου που κολυμπούσε χαρούμενη. Αυτό που δεν είδατε ήταν ότι παραλίγο να πνιγεί μερικά λεπτά μετά. Άρχισε να κολυμπάει και δε μπορούσε να ελέγξει τα πόδια της για να συνεχίσει να επιπλέει.
Ο εγκέφαλός της δε λειτουργεί όπως παλιά. Μετά την εγχείρηση, με τη ραδιενέργεια και τη χημειοθεραπεία πρέπει να περιμένεις ότι κάποια πράγματα δε θα λειτουργούν απολύτως σωστά. Αλλά το χειριζόμαστε όσο καλύτερα μπορούμε. Και αρνούμαστε να τα παρατήσουμε και ελπίζουμε ότι με τις έρευνες και με εφαρμοσμένες τεχνικές κάποια από αυτά θα φτιάξουν. Είναι αγχωτικό τόσο για την ίδια όσο και για εμάς που τη φροντίζουμε. Είναι ΔΥΣΚΟΛΟ. Ο Θεός να ευλογεί τον πατέρα μου, ο οποίος έπρεπε να τη φροντίσει πέρσι όσο εγώ ανάρρωνα από την εγχείρηση για το δικό μου όγκο στον εγκέφαλο, χωρίς τη βοήθεια μου και του Keven. Σίγουρα δεν είναι δουλειά για έναν άντρα μόνο του.
Τα μοιράζομαι όλα αυτά για να δώσω μια προοπτική σε όσους το πολεμάνε. Τα social media είναι λίγο παγίδα γιατί δεν είναι απαραίτητα το σωστό μέρος για να δείξεις όλα αυτά τα πράγματα καθώς μπορεί να είναι ντροπιαστικά… ή γιατί σε αυτά θέλουμε όλοι να δείχνουμε τις θετικές βερσιόν του εαυτού μας. Σε αυτή την περίπτωση δε θέλω να παρασύρω κάποιον στο να πιστέψει ότι είναι εύκολο με κανένα τρόπο και καμιά μορφή.
Έχω ασχοληθεί τόσο πολύ με τον όγκο στον εγκέφαλο και τις εγχειρήσεις το χρόνο που πέρασε και ήθελα να το μοιραστώ για να βοηθήσω οποιονδήποτε άλλο αντιμετωπίζει αυτό ή τον καρκίνο γενικότερα. Οι μάχες είναι πραγματικές και δεν είστε μόνοι. Αλλά αν συνεχίσουμε να πολεμούμε πιο δυνατά και πιο έξυπνα – παίρνοντας ο ένας από τον άλλο γνώση από τις δικές μας εμπειρίες – μπορούμε να βρούμε τρόπους να συνεχίσουμε να ζούμε.
Όσο για τη μαμά μου, είσαι ένα θαύμα και είμαι τόσο ευγνώμων που είσαι εδώ και για κάθε μέρα που έχουμε μαζί. Σε αγαπώ τόσο πολύ. Ο θεός να σε ευλογεί εσένα και όλους όσους παλεύουν με αυτή την τρομερή ασθένεια».
