Όταν η LV ζήτησε σε μοντέλο να πίνει μόνο νερό ή τα διάφανα κορίτσια, διάφανα καίγονται

Τις τελευταίες ημέρες έχουν πέσει στην αντίληψη μου διάφορα δημοσιεύματα σχετικά με ένα περιστατικό που συνέβει στο casting για το τελευταίο show του οίκου Louis Vuitton, στο Kyoto της Ιαπωνίας. Με αφορμή αυτό, ειλικρινά αναρωτιέμαι πόσο ψυχαναγκαστικός μπορεί να γίνει κάποιες φορές ο κόσμος της μόδας και ποια ακριβώς είναι τα πρότυπα που λατρεύουμε να κατακρίνουμε αλλά και να θαυμάζουμε παράλληλα.

Το νεαρό μοντέλο Ulrikke Louise Lahn Høyer, η οποία έχει περπατήσει ουκ ολίγες φορές για λογαριασμό του συγκεκριμένου οίκου,  αναφέρει στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook  ότι παρόλο που ο οίκος την έκλεισε για το show, μόλις έφτασε εκεί οι υπεύθυνοι την έδιωξαν γιατί πίστευαν ότι οι αναλογίες της είχαν αλλάξει και δεν ήταν οι σωστές (μιλάμε τώρα για μια περιφέρεια 91.5 εκατοστά)! Προηγουμένως βέβαια, της έδωσαν μια «ευκαιρία» και την προέτρεψαν μέσω του ατζέντη της να πίνει μόνο νερό για 24 ώρες, μέχρι να «αποφανθούν» αν τελικά θα παραμείνει ή όχι. Τελικά την έστειλαν πίσω στο Παρίσι, θεωρώντας πως φαινόταν πρησμένη.

Και μπορεί η γενιά των Linda Evangelista, Cindy Crawford, Christy Turlington, Naomi Campbell, Elle Macpherson, Claudia Schiffer, Tatjana Patitz, Helena Christensen να έχει περάσει ανεπιστρεπτί, θεωρώ όμως ότι ήταν μια κομβική στιγμή για τον χώρο της μόδας, όταν αποσύρθηκαν από τις πασαρέλες. Δυναμικές προσωπικότητες, κορμιά θανατηφόρα με καμπύλες και θηλυκότητα, που φορούσαν τα ρούχα αντί να τις φοράνε αυτά, με την ακτινοβολία τους να κάνει κάθε παγιέτα και glossy ύφασμα να μοιάζει θαμπό, αυτό που εξέπεμπαν δεν άφηνε περιθώριο να ασχοληθείς με τίποτα άλλο, πάρα μόνο με τη λάμψη και την ομορφιά των ίδιων.

«Μισητές» λοιπόν στα μάτια των περισσότερων σχεδιαστών, αφού ναι μεν τις θεωρούσαν ότι πιο hot, αλλά από την άλλη το «προϊόν» τους περνούσε σε δεύτερη μοίρα. Και όσο και αν θέλουμε να λέμε ότι στη μόδα αυτό είναι το ζητούμενο, αψεγάδιαστα πρόσωπα και αγαλμάτινα σώματα, ήρθε από μόνος του ο χώρος να το διαψεύσει, θάβοντας το συγκεκριμένο πρότυπο στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και λανσάροντας νέα, καχεκτικά και διάφανα, στα όρια της νευρικής ανορεξίας, που φυσικά όμως εξυπηρετούσαν πολύ καλύτερα τον σκοπό της συγκεκριμένης βιομηχανίας.

Με την Kate Moss, να παίρνει τη σκυτάλη από την 'Dream Team' της μόδας, λανσάροντας μία εύθραυστη, λεπτεπίλεπτη σιλουέτα και αλλάζοντας τις μέχρι τότε ιδανικές αναλογίες. Από τότε λοιπόν, ξεκινά να κυριαρχεί η άποψη «όσο μικρότερο, τόσο το καλύτερο» στα μεγέθη των ρούχων, ενώ ο αριθμός των νεαρών κοριτσιών που παθαίνουν εμμονή με τον υποσιτισμό και την απώλεια βάρους, αρχίζει να αυξάνεται δραματικά.

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, όσο και αν μου αρέσουν τα αδύνατα καλογυμνασμένα πόδια και οι γραμμωμένοι κοιλιακοί, σε φυσιολογικά επίπεδα, θα δώσω ψήφο εμπιστοσύνης στην Ashley Graham, το πανέμορφο oversized μοντέλο που κατάφερε να πάει κόντρα στο ρεύμα της εποχής και να αποδείξει ότι η αποθέωση της γυναικείας φύσης δεν είναι θέμα κιλών. Είναι θέμα αυτοπεποίθησης!

Και όπως λέει ο πολύ ταλαντούχος Olivier Rousteing, Creative Director του οίκου Balmain, "Μερικές φορές χρειάζεται μία επανάσταση για να επέλθει μία αλλαγή ακόμα και στον χώρο της μόδας".

Ας δούμε λοιπόν από που θα ξεκινήσει…

Εβελίνα